Intervisie 6: 1/05/2017
Verslaggever: Leanne Brengman Aanwezigen: Elise Larmuseau, Leanne Brengman Thema 12: dagelijkse leven in Phnom Penh Toen we vertrokken op buitenlandse stage, hadden de meesten van onze familie en vrienden een beeld over Cambodja dat niet strookt met de werkelijkheid. Zij zien het nog als een land waar men in hutjes op het platteland woont. Maar Phnom Penh is een echte grootstad en is zich helemaal aan het ontwikkelen. Een toevloed aan buitenlandse investeerders in de laatste jaren betekent meer bedrijven, meer voorzieningen en kwaliteitsvolle internationale scholen die zich toespitsen op expats. Er wordt veel geïnvesteerd door Chinese bedrijven, er zijn zelfs plannen voor de nieuwe hoogste ‘twin towers’ van 577 meter in Phnom Penh te bouwen. Overal worden er wolkenkrabbers bijgebouwd, maar tegelijkertijd behoudt Phnom Penh z’n chaotische tred en Cambodjaanse charme. Deze ontwikkeling betekent ook dat je de optie hebt om te winkelen in biologische winkels of voor de helft van de prijs je voedsel koopt op een van de vele markten. Er is een brede waaier aan markten in Phnom Penh. Wij wonen dichtbij the Russian Market of Psar Toultompoung. De meeste zaken kochten we gewoon in de supermarkt maar sommige dingen zijn een stuk goedkoper op de markt en het is altijd een avontuur om er te shoppen. Daarnaast het is ook leuk om vaak terug te gaan naar de verkoopsters die je dan na een tijdje herkennen, zo voelden we ons wat geïntegreerd in onze buurt en konden we een klein woordje Khmer spreken. Een typische Cambodjaanse maaltijd in een restaurant kost slechts $3 maar je kan er ook luxe dineren voor $100. Een cappuccino in een koffieketen kost er $3, terwijl een koffie bij een Cambodjaans kraampje $1,5 kost. Je kan een luxe appartement huren met een zwembad, fitnessruimte, bewakingsagent en poetsdienst vanaf $650 tot zelfs $3000. Of in een typisch Cambodjaans appartement wonen voor $350. Phnom Penh een stad van keuzes, dus of je nu zoekt naar het vertrouwde Westerse comfort of je wil liever de lokale beleving ervaren, het kan in Phnom Penh. Tuk tuks en motorbikes dragen de voorkeur als transportmiddel, zeker gezien het drukke verkeer. Er is dan ook geen echt openbaar vervoer, voor wie een langere tijd in Phnom Penh verblijft koopt best zelf een brommer. Meer en meer luxe wagens, jeeps, SUV’s overheersen de straten en dan is het handig als je ertussen kan laveren met de brommer.
0 Reacties
Intervisie 6: 1/05/2017
Verslaggever: Elise Larmuseau Aanwezigen: Elise Larmuseau, Leanne Brengman Thema 11: impact van de Rode Khmer Alhoewel er niet gepraat wordt over de Rode Khmer, is de impact ervan wel nog duidelijk te voelen. Het is onder andere merkbaar in het onderwijs, in de jaren 60 was Cambodja het land waar de andere Aziatische landen als Singapore naar toe kwamen om de scholen te bezoeken, te kijken hoe het onderwijs in elkaar zat en er een voorbeeld aan te nemen. Nu bezoeken de Cambodjaanse pedagogen Singapore om hun onderwijssysteem na te apen. De executie van alle intellectuelen, dokters, advocaten en andere hooggeleerde personen kan niet anders dan een drastisch en langdurig effect op een land hebben. Na de burgeroorlog waarbij zo’n 1.7 miljoen Cambodjanen onder de Rode Khmer het leven lieten, ongeveer één vierde van de bevolking, moest men proberen het land herop te bouwen zonder enige ervaring. Tijdens de burgeroorlog zijn er twee generaties van jongemannen enkel opgeleid om oorlog te voeren en geweld te plegen, de bevolking was ook ondervoed, dat had dan weer gevolgen voor hun leercapaciteiten en deze impact is voelbaar tot aan de huidige generatie. Onder de Rode Khmer kwamen de scholen in verval, de Rode Khmer was zo tegen intellectuelen dat het dragen van een bril voldoende was om geëxecuteerd te worden, gewoon omdat men er slim uitzag. Door die grote uitroeiing van de bevolking, kent elke Cambodjaan wel iemand die het leven liet in die periode. Het is dan ook nog altijd een onderwerp die nergens wordt aangehaald. Er wordt in alle talen over gezwegen. De bevolking in Cambodja is nog altijd anders verdeeld dan andere Aziatische landen. Er wonen nog veel meer mensen op het platteland. Phnom Penh is de enige echte stad, er zijn geen andere grootsteden. Maar iedereen in Phnom Penh keert met nieuwjaar terug naar de provincies, naar hun thuis. Er zijn er maar weinigen die echt Phnom Penh als hun thuis zien. Dit is te wijten aan het verdrijven van alle inwoners uit Phnom Penh naar het platteland onder de Rode Khmer, Phnom Penh stond leeg en was verlaten. De mentale impact van de Rode Khmer is moeilijk te omvatten. Tijdens de burgeroorlogen werden religie en familiebanden afgeschaft, de Angkar Padevat werd gezien als iedereens vader en moeder. Mensen waren verboden om affectie, humor of medelijden te tonen. Cambodja werd door Vietnam in 1979 bevrijdt, maar de Rode Khmer bleef nog 20 jaar doorbestaan. De Rode Khmer werd tot 1993 door de Verenigde Naties als de legitieme heersers van Cambodja gezien. Sommige bevelhebbers werden pas heel recent berecht, Pol Pot is gestorven voordat hij berecht kon zijn. Anderen worden in bescherming genomen door de eerste minister. De regering wil oude wonden niet openreten, ze beweren bang te zijn voor een nieuwe burgeroorlog. Intervisie 5: 27/04/2017
Verslaggever: Leanne Brengman Aanwezigen: Elise Larmuseau, Leanne Brengman en Vutanna Khuon Thema 10: blanke mannen zoeken Aziatische vrouwen Elke avond zie je toeristen en expats in de verschillende bars, restaurants en hotels die uitkijken op de Tonle Sap rivier in de wervelende Sisowath Quay in Phnom Penh. Maar onder hen ook blanke buitenlanders vergezeld van een Cambodjaanse (jonge) vrouw. Voor mannen is het aantrekkelijk om hierheen te komen. Het is een laid-back stad, er is veel te doen en het is goedkoop om te leven. Daarnaast zijn er ook de vele mooie vrouwen op zoek naar een (rijke) blanke man. Getuige ook de vele sites waarop je bruidjes kan bestellen. De bruiden worden als volgt aangeprezen op de website www.rosebrides.com: Single Cambodian women are extraordinary; not only are they are gorgeous, but truthful and faithful as well. These women are individuals with big hearts, who are attentive, loving and singularly dedicated to the men lucky enough to be their husbands. They are excellent caregivers and are able to take on major responsibilities in the upkeep of the home and in the support of the family. They are known to be great financial controllers of the family budget due their inherent modesty, sound economic stewardship, and selfless focus on the needs of others. Cambodian women tend to have long dark hair and almond shaped eyes. Only the lucky few who are intimate with them are allowed to behold their true beauty, which is when they are in the home and have let their luxurious and fragrant hair down. The charming Cambodian bride is well-mannered, very welcoming and generally at peace with her surroundings. She speaks softly and walks lightly. She simply wants someone in her life to respect her and to be kind to her. So if you are looking for a loyal and caring bride you should consider the Cambodian woman in all her nurturing splendor. In de meer dan drie decennia sinds de val van de Rode Khmer heeft de Cambodjaanse samenleving veel veranderingen gezien. In de traditionele Khmer cultuur waren gearrangeerde huwelijken de norm, scheiden was taboe en internationale huwelijken waren zeldzaam. Ook Vutanna, leerkracht Khmer, viel voor de charmes van een blanke man. Toen Vutanna 22 jaar was ontmoette ze de 21 jaar oudere Michael, een Amerikaan. Kort daarna trouwden ze. Ze woonden op het platteland, weg van haar familie in de stad. Ze kregen een kindje maar al snel bleek dat Michael haar fysiek en mentaal misbruikte en niet haar Westerse prins was waarop ze had gehoopt. Ze probeerde het toch nog lang vol te houden, en lasten zelfs een pauze in om nadien met schone lei te starten. Maar in die tijd vertrok Michael naar Amerika met hun zoon. Sindsdien zag Vutanna haar zoon niet meer terug. Haar enige moed is dat ze denkt dat haar zoon een beter leven heeft in Amerika en als hij ouder is haar wel komt opzoeken. Maar de recentelijke groei in internationale huwelijken kent een tegenkanting door de nieuwe wetgeving. Waarvan de overheid zegt dat het bedoeld is om mensensmokkel tegen te gaan. De regels zeggen dat mannen die met een Cambodjaanse vrouw willen trouwen niet ouder mogen zijn dan vijfig jaar en een minimumloon moeten hebben van $2,550 per maand. Cambodja’s ministerie van Buitenlandse Zaken, die de regels invoerden, verduidelijkten dat het een poging is om sex trafficking en pedofilie tegen te gaan. Welke beide een groot probleem vormen in Cambodja en enkel versterkt worden door de overal aanwezige armoede in het land. De Engelstalige Phnom Penh Post citeerde de woordvoerder van het ministerie van buitenlandse zaken, Koy Kuong, die een andere reden gaf voor de nieuwe wet: “We willen dat mensen die in het huwelijksbootje wensen te stappen, eruit zien als deftige koppels, niet zoals een grootvader met zijn kleindochter.” Maar in plaats van deze morele wetten op te leggen aan de bevolking, zou men niet beter de jonge vrouwen informeren en onderwijzen om goede keuzes te maken omtrent het huwelijk? Of de huidige wetten op mensensmokkel streng handhaven? Intervisie 5: 27/04/2017
Verslaggever: Elise Larmuseau & Leanne Brengman Aanwezigen: Elise Larmuseau, Leanne Brengman en Sarah Kerboas Thema 9: Corruptie in Cambodja In Cambodja is er veel alledaagse corruptie te zien, er is zelf de uitdrukking ‘for coffee’ wat betekent dat ze een centje willen ‘voor koffie’. De politie kan je zomaar tegenhouden en 1 tot 2 dollar is de prijs om weer zonder problemen door te rijden. Prijzen kunnen hier heel flexibel zijn, de prijs van een verblijfsvisa hangt af van hoeveel mensen in het ministerie moeten worden omgekocht. Goede connecties hebben is alles hier en protesteren is geen optie. Niet alleen omdat door de geschiedenis met de rode Khmer, Cambodjanen niet graag onrust zaaien, maar ook omdat in Cambodja je iemand voor 50 dollar kan laten vermoorden. Elke afkomst of positie, 50 dollar is de prijs en iedereen is hier van op de hoogte. Hun Sen, Cambodja’s huidige eerste minister, van de ‘Cambodia People’s Party’ is al eerste minister sinds 1985. Hij was lid van de Rode Khmer maar stapte over naar de Vietnamese troepen tegen het einde van de burgeroorlog. De Vietnamezen hebben hem uiteindelijk de positie van eerste minister gegeven. Bij de laatste verkiezingen in 2012 waren er heel wat onregelmatigheden gedetecteerd en mogelijke fraude. Toch wordt het moelijker en moeilijker voor de oppositie, want dit jaar heeft Hun Sen een wet getekend waardoor hij een volledige partij kan opdoeken. Wanneer iemand uit een willekeurige partij ooit is gearresteerd, verdwijnt zijn of haar partij. Maar het is ook net minister Hun Sen die het recht heeft om mensen te arresteren. Niet alleen in de politiek heerst corruptie, ook bij NGO’s. De tijd waar leiders van NGO’s in kleine vervallen wagens rijden is lang voorbij. Heel wat geld van sponsoring, donatie of belasting duikt in de zakken van de werknemers. Uit verschillende landen komen stagiairs of vrijwilligers naar Cambodja om er te werken in weeshuizen. Hiervoor dienen ze een vergoeding van ongeveer 2000 dollar per maand te betalen, in ruil voor een ‘lonende’ stage of vrijwilligerswerk. Maar Cambodja is al 20 jaar een redelijk stabiel land en er zijn dus niet meer wezen dan elders. Ouders verkopen hun kind aan weeshuizen en de eigenaars ervan steken het geld van de goedbedoelende vrijwilligers in hun zakken. Er komen heel wat dokters en verplegers naar Cambodja om de gezondheidszorg en de daarbij gepaarde ziekenhuizen naar een hoger niveau te tillen. Er worden spiksplinternieuwe ziekenhuizen gebouwd, overal de nieuwste apparatuur geïnstalleerd, opleidingen voorzien, enzoverder. Maar vaak weten dokters in Cambodja hier geen raad mee. Op het einde van hun schoolloopbaan kunnen ze kiezen voor welke specialiteit ze gaan. Maar moeten daar uiteindelijk geen examen voor afleggen. Iedereen kan dus kiezen om dokter te zijn, goed of minder goed. We hoorden een verhaal van een man (Marc) die hier komt uit de Verenigde Staten. Hij had een compleet nieuw ziekenhuis laten bouwen en overal internet en Wifi geïnstalleerd. Enkele tijd later hoorde hij via via dat de directeur van het ziekenhuis een aanvraag had gedaan bij het ministerie om een subsidie te bekomen voor internet in zijn ziekenhuis. Vreemd want dat had Marc net allemaal laten doen. De directeur wou dus geld bekomen om het zelf te houden en zijn luxeleventje te kunnen onderhouden. Uit kwaadheid en ongeloof liet Marc al zijn geïnstalleerde apparatuur terug weghalen. Intervisie 5: 2/04/2017
Verslaggever: Elise Larmuseau Aanwezigen: Elise Larmuseau en Leanne Brengman Thema 8: Vrouwen in Cambodja Een oud Cambodjaans gezegde is ‘de man is goud, de vrouw is zijde’ want goud wordt niet besmeurd. Hiermee wordt bedoeld dat de man een geschiedenis kan hebben zonder hierdoor als minder waard te worden gezien, maar als een vrouw haar reputatie beschadigd is (als ze haar maagdelijkheid verliest) is ze bezoedeld. De vrouw moet vriendelijk en beleefd zijn, en een trouwe echtgenote zijn. Vreemdgaan voor mannen wordt meer aanvaard. Maar als je het aan Cambodjaanse vrouwen vraagt verzekeren ze je dat dit geen deel van de Cambodjaanse cultuur is, maar dat dit voor alle mannen over de hele wereld telt. De Khmer cultuur is een mannencultuur, alhoewel ook de vrouw geacht wordt om hard te werken. De vrouw zit vaak vast in ‘onbetaald’ werk, terwijl de man het geld verdient. Van vrouwen wordt verwacht dat ze voor het gezin zorgen, het huishouden doen, op het platteland boeren ze rijst of doen ze aan vruchtenteelt, in de stad staan ze in de winkel van hun man. Ook de meeste marktkramers zijn vrouwen. De positie van vrouwen in Cambodja is stillaan aan het veranderen, de jongere generatie ziet vrouwen als gelijkwaardig in de maatschappij. Maar toch blijven er heel wat stereotypen vasthangen, vrouwen worden nog altijd geacht om voor de kinderen te zorgen. Het gebrek aan betaalbare kinderopvang zorgt ervoor dat vrouwen eenmaal ze moeders worden vaak hun inkomen verliezen. Er is ook nog een grote loonongelijkheid. Als je vraagt waarom vrouwen minder verdien dan mannen is het antwoord: “zodat mannen een vrouw kunnen vinden”. Mannen willen nog altijd de belangrijkst bron van inkomen zijn. De kwetsbaarste vrouwen in de maatschappij zijn de armere vrouwen. Ongeveer 1 op 40 vrouwen in Cambodja wordt verkocht in de seksindustrie. Omdat kinderen worden aanzien als het pensioen van de ouders, mensen krijgen kinderen zodat die dan later voor jou kunnen zorgen, worden de meeste vrouwen door hun eigen familie verkocht. In Cambodja heerst nog steeds het probleem van groepsverkrachtingen, vaak in de seksindustrie maar ook de gewone vrouw krijgt hiermee te kampen. De situatie is hier drastischer dan in India, een rapport van de UN meldt dat 1 op 5 mannen tussen 18 en 49 heeft toegeven dat ze deel hebben genomen aan groepsverkrachting. Het juridisch systeem faalt de vrouw, bijna niemand wordt vervolgd. Verslaggever: Leanne Brengman
Aanwezigen: Elise Larmuseau en Leanne Brengman Thema 7: Franse invloed Cambodja als Franse kolonie Cambodja bleef in de 18de eeuw nog steeds stukken land verliezen aan zijn machtige buren, ondertussen probeerde Frankrijk zijn grondgebied uit te breiden, met het oog op Indo-China. Cambodja, dat schrik had om nog meer land te verliezen aan de buren, besloot onder leiding van koning Norodom om Frankrijk een voorstel te doen. Om de honger van de expansiegerichte buren tegen te gaan en zo te voorkomen dat het Khmerrijk verder afbrokkelde bood hij Cambodja aan als protectoraat van Frankrijk. De Fransen gingen akkoord en op 11 augustus 1863 werd Cambodja officieel protectoraat van Frankrijk. De macht van de Fransen in Cambodja De Cambodjanen hadden indirect de macht op papier maar in werkelijkheid werd zo goed als alles wat de Fransen wilden ook wet. Frankrijk besloot over het toewijzen van koningen en functionarissen en koos uiteraard voor Fransgezinde Cambodjanen. Maar ze zorgden er ook voor dat wegen en kanalen werden aangelegd en investeerden in treinsporen. Rubberplantages werden aangelegd en de rijstbouw werd tot een hoger niveau getild waardoor de export hiervan ook toenam. Maar onder dit regime leed het onderwijs in Cambodja. De Fransen hadden eigenlijk vrij spel in Cambodja, ze lieten de koning en de Boeddhisten met rust en onderzochten Angkor Wat en de omliggende tempels en lieten alles goed documenteren. Dit beïnvloedde de nationale trots van de Cambodjanen. Onafhankelijk Cambodja Na de tweede wereldoorlog, en een daarmee gepaarde korte tussenkomst van Japan, namen de Fransen in 1946 het protectoraat weer in. De Cambodjanen mochten een onafhankelijke regering vormen, eigen politieke partijen opzetten en een eigen grondwet voorzien onder het toeziend oog van de nieuwe koning Sihanouk (de achtien jaar jonge kleinzoon van de vorige koning). Voor de Fransen een veilige keuze, althans dat dacht men. Sihanouk begon echter snel aan de onafhankelijkheidsstrijd. Uiteindelijk werd in 1954 de regering onder leiding van koning Sihanouk officieel erkend tijdens het verdrag van Genève. Franse invloed vandaag Overal verkrijgbaar is het lekkere Franse stokbrood. Er is zelfs een zetel van de gekende Franse bakker … in Phnom Penh. Het onafhankelijkheid standbeeld staat te pronken op het grootste rondpunt van Phnom Penh. Ook de spoorweg in Battambang is nog een overblijfsel van de Fransen. Grote straten worden nog steeds boulevards genoemd. De Franse architectuur is alom vertegenwoordigd. Huizen in deze stijl gebouwd, worden ook beschermd door de regering en kunnen niet zomaar verbouwd worden. De bekendste gebouwen zijn the general post office, the national library en hotel Le Royal in Phnom Penh. Veel Cambodjanen gebruiken nog steeds Franse woorden met kleine aanpassingen voor technische termen in de academische wereld, voornamelijk in wiskunde, wetenschappen, en recht. Intervisie 4: 12/03/2017
Verslaggever: Elise Larmuseau Aanwezigen: Elise Larmuseau, Leanne Brengman en Martalia Lo Thema 6: Khmer cultuur Geen gezichtsverlies In Cambodja, net als in meeste Aziatische landen, is er een cultuur waarbij mensen geen gezichtsverlies willen lijden. Dit maakt de communicatie soms bijzonder moeilijk, mensen zullen nooit toegeven dat ze je niet begrijpen of dat ze het niet weten. Als je de weg vraagt, zullen mensen altijd heel vriendelijk je de weg wijzen, ook al kennen ze die niet. Als je iets vraagt, zullen mensen knikken en lachen terwijl ze geen woord hebben begrepen van wat je zei. Toegeven dat ze iets niet weten, is hier een absolute no-go. In de provincies zal een Cambodjaan als hij een bekende tegenkomt, terwijl hij met zijn familie aan het eten is, niet anders kunnen dan die persoon uit te nodigen aan zijn tafel. Zelfs als ze niet genoeg eten hebben om te delen. De familie zal dan minder eten om er voor te zorgen dat de gast toch nog genoeg te eten heeft. Zeggen dat je niet voldoende eten hebt, wordt hier niet gedaan. Kleine mensen en grote mensen In Cambodja geldt ook nog altijd de cultuur van big people and little people met de ‘grote mensen’ als de rijken en de armen als ‘kleine mensen’. Personen die armer zijn en mensen dienen, bijvoorbeeld tuk tuk chauffeurs, obers, parkingwachters, personeel,…. staan hier automatisch onder mensen met meer geld. De ‘grote mensen’ zijn hier zogezegd meer waard en hun mening telt meer mee dan die van ‘kleine mensen’. De ‘kleine mensen’ zullen de ‘grote mensen’ nooit tegenspreken en gaan ervan uit dat wat zij zeggen geldt. Ook in het juridisch systeem is dit van kracht, als een armere Cambodjaan het zich al kan veroorloven om juridische maatregelen te nemen, zal hun verklaring minder zwaar doorwegen dan zie van een rijkere Cambodjaan. 3 keer vragen In Cambodja is het de gewoonte dat je dingen drie keer vraagt. De eerste twee keer zal je meestal een negatief antwoord krijgen, wanneer je het nog een derde keer vraagt, zal hun antwoord vaak veranderen. Schoonheidsideaal Het schoonheidsideaal in Cambodja volgt het Aziatisch schoonheidsideaal. Een lichtere huidskleur wordt als mooier gezien, en alle verzorgingsproducten zijn hier whitening niet alleen zonnemelk maar ook zeep, lotion en deodorant. Vrouwen willen graag heel slank en petite zijn. Lang haar is ook nog altijd in de mode. Een oud stereotype over Cambodjaanse vrouwen is dat ze ‘licht voets’ zijn, ze werden geacht bijna onzichtbare werkers te zijn. Fysiek contact Homoseksualiteit wordt niet meer aanzien als ‘ziekte’ maar wordt daarom nog niet algemeen aanvaard. Je ziet ook heel vaak twee jongens of twee meisjes hand in hand lopen. Dat vormt voor de Cambodjanen geen probleem want zij zijn gewoon vrienden. Maar als man-vrouw koppel mag je in het openbaar geen fysiek contact hebben. Kussen of elkaar aanraken in het openbaar is uit den boze. Wanneer twee mensen elkaar goeiedag zeggen gebeurt dit of met de typisch Cambodjaanse groet, waarbij je je handen gevouwen tegen je kin houdt en knikt, of als je elkaar al wat beter kent met een knuffel. Dat was in het begin aanpassen, als Westerse heb je de neiging om dan telkens de persoon een kus op de wang te geven of een hand te schudden. Intervisie 3: 06/03/2017
Verslaggever: Leanne Brengman Aanwezigen: Elise Larmuseau en Leanne Brengman Thema 5: Werktempo en geduld In de namiddag starten de lessen om 13 uur, ze duren tot 17 uur, zo werd het ons toch initieel meegedeeld. Maar officieel start de les pas maar om 13.10 uur, want het duurt even tot alle leerlingen aankomen en eerst moet het lokaal nog geveegd en omgebouwd (de banken groeperen) worden. Na elk lesuur is er tien minuten pauze. Gezien de Cambodjaanse cultuur, nemen de leerlingen het niet zo nauw met stiptheid. Vaak komen ze pas na twintig minuten het klaslokaal binnenwandelen. Waardoor je de instructies die je net gaf nog eens mag herhalen voor de laatkomers. Om de leerlingen toch te stimuleren op tijd te komen schreven we het uur op bord waarop we ze opnieuw verwachten. Wanneer ze te laat kwamen mochten ze het lokaal niet meer binnen. Maar dat bleek voor hen niet zo erg te zijn. Het is moeilijk om leerlingen ervan te overtuigen op tijd te komen als veel van hun leerkrachten ook niet tijdig aanwezig zijn. In de meeste lessen bestaat het onderwijzen uit ‘papegaaien’, de leerkracht zegt of schrijft iets waarna de leerlingen dit zomaar overnemen. Daarom was het moeilijk om leerlingen na het geven van instructies meteen aan het werk te zetten. Je moet alle nodige stappen duidelijk formuleren, neem je notitieboek, neem je boek op pagina …, maak oefening, … Maar als je deze stappen op het bord schrijft, dan schrijven de leerlingen deze over in hun notitieboekje. Het feit dat maar enkelen in de klassen van ongeveer 48 leerlingen Engels kunnen spreken en begrijpen, maakt dit alleen nog maar moeilijker. Het is noodzakelijk om leerlingen aan te duiden die nog eens herhalen wat er van hen verwacht wordt, in het Engels maar ook in het Khmer. Wanneer ze aan het werk zijn, loop je als leerkracht rond in de klas om te kijken als ze de oefening effectief maken en niet wachten op de verbetering. Daarbij is een goede motivering van de leerlingen nodig. Wanneer ze een oefening gedaan hebben belonen we ze met een high five, een smiley in hun notitieboek, een kort typisch Khmer dansje, … Bij aanvang van de stage leek onze model teacher erg gemotiveerd. Maar zoals eerder vermeld ligt het loon hier bijzonder laag en kon de leerkracht het niet elke keer opbrengen om in onze lessen aanwezig te zijn en ons te observeren. Ook op organisatorisch vlak moet je als buitenlands student geduld hebben. Pas na de eerste week konden we op schoolbezoek, onze eerste afspraak was de directeur vergeten. Uiteraard moesten we flexibel zijn want lessen die wegvallen of wijzigingen in het lessenrooster worden pas de dag voordien of de dag zelf meegedeeld. Het lesgeven gebeurt hier op ‘het gemak’. Gezien de warmte kan en mag de leerkracht even pauzeren wanneer hij of zij dat nodig acht. Dit was voor ons even aanpassen want in ons thuisland geef je de volle vijftig minuten les. Intervisie 2: 24/02/2017
Verslaggever: Elise Larmuseau Aanwezigen: Elise Larmuseau en Leanne Brengman Thema 3: schoolsysteem ONDERWIJS IN CAMBODJA DE OPDELING Kleuter onderwijs
MOEILIJKHEDEN In Phnom Penh zijn er heel veel privéscholen, de rijke en hogere middenklasse en sturen hun kinderen niet naar staatsscholen. Ongeveer 14% van de staatsscholen heeft geen sanitaire voorzieningen en ongeveer 70% heeft geen water. In de afgelegen provincies is er een gebrek aan leerkrachten wat voor heel grote klassen zorgt. Daar zijn er ook geen Engelse leerkrachten, vaak verhuizen daarom sommige leerlingen als ze 18 zijn om hun laatste 1 of 2 jaren secundair onderwijs rond Phnom Penh te volgen zodat ze hun kansen om te slagen op het staatsexamen kunnen vergroten. Verslaggever: Leanne Brengman
Aanwezigen: Elise Larmuseau en Leanne Brengman Thema 2: Vergaderen met mentoren Maandelijks heeft elke vakgroep een vergadering. Dit is eigenlijk meer een observatieles. Op deze dag hebben de meeste leerlingen geen les. Enkel de klas die de observatieles krijgt wordt uitgenodigd om op school deze les te volgen. De les wordt telkens gegeven door een andere leerkracht. De les die wij te zien kregen was in jaar acht. Van de leerkracht wordt verwacht dat hij of zij een model les geeft maar Mr. Mony Reak was de dag ervoor net voor de tweede keer vader geworden. Waardoor hij minder tijd had om zijn les voor te bereiden. Meteen na de vergadering ging hij zijn vrouw en pasgeboren baby bezoeken in het ziekenhuis. Wij waren verbaasd dat hij niet vrijgesteld werd voor deze les, gezien zijn situatie. De teamleider Mr. Kroeun heeft hem doch uitvoerig bedankt voor zijn inzet. Een typische Cambodjaanse les is opgedeeld in vijf stappen: 1. CHECK UP Check if class is clean Check student’s uniforms Check absentees 2. REVIEW THE OLD LESSON Correct homework Students may ask questions Sometimes a game is played 3. NEW LESSON 4. STRENGHTEN Strenghten what they saw in step 3 5. STEP 5 Give students advice Give homework Review lesson Ook Mr. Mony Reak gaf volgens deze vijf stappen les. Daardoor is er weinig ruimte voor een creatieve aanpak. De leerkracht volgde het boek tot op de letter. Hij gaf een goede maar niet zo’n originele les. Hij gaf les in een vlot en haalbaar tempo en had een overzichtelijk bordschema, de leerlingen werden aangemoedigd om alles te noteren. We werken met een leuk boek dat, met een beetje eigen inbreng, je lessen een activerende en communicatieve toets kunnen geven. Naar onze mening kon de leerkracht hier iets meer op inspelen. Op het einde van de les werd een moment voorzien om feedback te geven. Wij hadden een uitgebreide feedback opgeschreven omdat we dachten dat we allemaal aan bod gingen komen. De feedback begon met de teamleider en eindigde daar ook jammer genoeg. Wij denken dat dit moment nog leerrijker zou kunnen worden wanneer alle leerkrachten feedback geven aan elkaar. Na het evaluatiemoment eindigde de vergadering en gingen we met z’n allen een koffie drinken in een plaatselijk barretje. |
|